Foundation Of Photo Realism In The Context Of Art Ontology And Its Semantic Dimension

Foto Realizm ya da Gerçekçilik, 1960’lardan itibaren Amerika’da Pop-Art Sanat Akımı içerisinde gelişerek, zamanla başlı başına bir sanat anlayışı olarak ortaya çıkmıştır. Zaman popülaritesi artan Realizm, bugün için evrensel boyutta etkisini sürdüren akımı varlığını devam ettirmektedir. Bununla birlikte var olan gerçekliğin yani fotoğrafın, yeniden üretilerek resme yansıtılmasının, yaratıcılık yoksunluğu dolayısıyla Klasik Resim Sanatıyla kıyaslandığında özgünlükten uzak oluşu bakımından önemli eleştiriler almaktadır. Bu çalışmada, Realizme yöneltilen eleştirilerin aksine, ’in kendi taşıdığı özgünlüğe odaklanılmaktadır. Her şeyden önce ’de resim, her ne kadar fotoğraftan yola çıkılarak yapılmış olsa çıkan ürün, bağımsız anlamsal içerik taşımaktadır. Zira sanatçının kullandığı teknikten malzemeye, kişisel tavrından üslubuna ve yorumlama şekline uzanan anlam dünyası içinde, fotoğraf yitirerek yeni varlığa dönüşmektedir. Fotoğrafın mekanik yüzeyselliği, duygular dünyasıyla yoğrularak bambaşka kazanmaktadır. Ezcümle çalışmanın iddiası, içinde özgünlük taşıdığıdır. iddiadan çıkılarak, çağdaş ontolojisi bağlamında anlamı sorgulandıktan sonra fotografik imgenin dönüşmesiyle gerçekliğin, resim anlayışının, sanatı açısından ifade ettiği konulmaya çalışılacaktır.